Ту худ як фермачаи ҷавобӣ,
Азинаст, ки ту доим дар азобӣ.
Аз ин дуруғгӯиҳот намондӣ
Ҳамеша ту дар ҳоли харобӣ.
Эй нокаси ноодам, Мирзои Салимпур,
Медон, ки расида аст поят ба лаби гӯр.
Намедони, ки дар хизмати кистӣ,
Ки медонад, ки боз аз паи чистӣ.
Ту меҷаки ба мисли саги дайду,
Ту устухон хоидаву мастӣ.
Эй нокаси ноодам, Мирзои Салимпур,
Медон, ки расида аст поят ба лаби гӯр.
Ҳамеша лофи ноҳақ мезани ту,
Барои хоҷагонат ҷонкани ту.
Ба ночизмаблағе имон фурӯхтӣ,
Бидон ки мард нестиву зани ту.
Эй нокаси ноодам, Мирзои Салимпур,
Медон, ки расида аст поят ба лаби гӯр.
Ифлоси ҳарому нобакору номард,
Рубоҳи дурӯя дори бо шер набард.
Аз фермаи ту касе надорад ҳарос,
Монандаи барзагов гӯям бошгард.
Эй нокаси ноодам, Мирзои Салимпур,
Медон, ки расида аст поят ба лаби гӯр.
Шамсӣ ҚАМАР
